خـــــیلی بـــــاید بـــــی مـــــعرفت بـــــاشی
کـــــه پـــــشت جـــــمله ی:
تـــــنهام نـــــذار، بـــــی تـــــو نـــــمیتونم...
چـــــه غـــــروری شـــــکسته شـــــده،
بـــــه خـــــاطر * دوســـــت داشـــــتنت
عادت ندارم
درد دلم را، به همه بگویم!
پس خاکش میکنم زیر چهره ی خندانم...
تا همه فکر کنند
نه دردی دارم
و نه قلبی!
حـــــواسمون بـــــاشه دل آدمه!
شـــــیشه نـــــیست کـــــه روش هـــــا کـــــنیم
بـــــعد روش قـــــلب بـــــکشیم
و
وایـــــسیم آبـــــ شـــــدنشو نـــــگاه کـــــنیم
و کـــــیف کـــــنیم!
رو شـــــیشه ی نـــــازک دل آدمـــــا
اگـــــه قـــــلب کـــــشیدی...
بـــــاید مـــــردونه پـــــاش وایـــــسی!